Kenneth Taylor, Justin Kluivert, Noa Lang, Jordan Teze, Eljero Elia en Urby Emanuelson. Allemaal deelden ze verhalen die niemand ooit had gehoord. Althans, níet voor een camera. Waarom ze hun verhaal dan wel deelden in Kick ‘t Met? Volgens Wytse - die zichzelf omschrijft als een ‘journalist uit de traditionele media’ - is er geen afstand. “Armin en Jefferson staan letterlijk en figuurlijk dichter bij ze. Ze komen uit dezelfde cultuur, ook qua kleding en interesses. Voor voetballers voelt dat veel veiliger dan wanneer ik ze spreek.”

Armin: “Wij kunnen ze ontwapenen doordat we ze persoonlijk kennen. We zien ze vaak off-record in traningspak. Dat voelt vertrouwd. Maar het is ook een nieuwe generatie. Ze zoeken een platform waar ze hun hart kunnen luchten. Het voetballandschap bestond voornamelijk uit analyses of serieuze talkshows. Bij ons weten ze: hier kan ik mijn verhaal in alle rust doen. Na de opnames zeggen veel jongens vaak: ‘dit vonden we echt chill’.”

Wytse: “Jullie creëren een veilige omgeving voor die gasten. Dat doen jullie echt supergoed. Jullie vullen echt een gat in het medialandschap en tonen oprechte interesse. Voor veel voetbalshows is het moeilijk om de jongens te bereiken op een manier zoals jullie dat wel lukt. Vaak klappen ze dicht voor de camera’s. Met deze setting komen jullie zo dicht bij die gasten.”

Armin: “We zitten aan deze tafel en praten onderling. We kijken geen moment naar de camera.”

Wytse: “Voor mij is het echt mega-interessant om te zien wat hier gebeurt. Dit creëert bij mij begrip voor de dingen die voetballers meemaken. Het is niet alleen een uurtje lekker kijken naar de show, je wordt meegenomen in hun wereld. Als ik voetballers spreek, zitten ze in werkmodus. Bij jullie aan tafel zijn ze niet alleen voetballer, maar praat je met de persoon. Inhoudelijk is het ijzersterk: het zit voor die voetballers precies op het snijvlak van je veilig voelen en iets willen vertellen.”

Armin: “Wij vragen onze gasten vooraf waarover ze willen praten en peilen de zwaardere onderwerpen. Voor de camera’s praten ze over hun vak. Wij vragen verder: waar ben je opgegroeid? Welke school zat je? Waar ben je begonnen met voetbal? Welke muziek luister je? Wat zijn andere hobby’s? We laten zo echt de andere kant van de voetballer zien. Neem Eljero Elia. Die stelde zich zo kwetsbaar op en liet een heel andere Eljero zien. Hij gaf aan jaloers te zijn op het leven van Broederliefde en mist de aandacht die hij wél kreeg als voetballer. Dat soort gesprekken willen we dus.”

Wytse: “Ik zou Virgil van Dijk weleens bij jullie aan tafel willen zien, zonder aanvoerdersband. Ik krijg bij hem altijd de indruk dat de publieke opinie een rol speelt in zijn functioneren. En Lutsharel Geertruida van Feyenoord lijkt me heel toffe gast om naar te luisteren.” 

Armin: “We hebben hem weleens gepolst, maar hij belt als de tijd rijp is. Zelf zou ik Arnaut Danjuma willen spreken. Die is zo gedisciplineerd in het voetbal en zijn religie. Clarence Seedorf lijkt me ook vet. En Donny van de Beek, daar horen we weinig van. Die heeft al drie jaar lang klap voor klap gehad en speelt amper. Hij moet het zwaar hebben. Ik ben echt zo benieuwd naar zijn verhaal.”