Met zijn hoogste ranking vorig jaar van 22 is Botic van de Zandschulp de beste Nederlandse tennisser van de afgelopen twintig jaar. Hij was in 2021 voor het eerst groot in het nieuws toen hij de kwartfinale haalde op de US Open. Daarna bleef hij constant presteren, met enkele uitschieters – al stagneert de opmars sinds een aantal maanden.

Op sommige vlakken heeft Van de Zandschulp wel wat weg van Kiki Bertens. Allebei geweldige tennissers met op de baan de slimste oplossingen voor hachelijke situaties. Beiden introvert, niet per se fan van de spotlights. En ook als het gaat over het mentale gedeelte van de sport zijn er gelijkenissen. Van de Zandschulp kan zich, als hij zich niet goed voelt, ergeren aan kleine dingen op en rond de baan. En wordt, vooral tegen opponenten die lager staan dan hij, beperkt door het gevoel dat hij elk punt moet winnen. Niet voor niets gaf hij regelmatig aan dat op het mentale vlak de meeste progressie te boeken was.

Dit jaar begon moeizaam voor hem, een scheurtje in een spier in zijn bovenbeen hinderde hem. Ondertussen brak hij met coach Peter Lucassen. Zijn doel: het verbeteren van die plek 22 en, net als generatiegenoten Griekspoor en Van Rijthoven, een eerste ATP-titel winnen.

Zijn tip voor de voorbereiding op de competitie? ,,Train de slice backhand. Je kunt hem gebruiken als je in tijdnood bent, dus als je de rally wilt vertragen. Of om de tegenstander te ontregelen. Probeer af te leren om de pols te veel te gebruiken, nee, ga recht door de bal heen. Je pols en de hand strakker dan je geneigd bent te doen.’’

In de eerste week van dit tennisjaar bezette Tallon Griekspoor plek 95 op de wereldranglijst. Een kritieke plek, nog iets verder zakken en hij zou zich niet meer rechtstreeks plaatsen voor de grand slams.

Maar hij had de weken daarvoor het roer omgegooid. Hij brak met coach Raemon Sluiter, tamelijk verrassend, maar het was uitgewerkt. Hij deed er in de winterstop ‘een paar procentjes bij’, zocht weer contact met zijn vroegere Belgische trainer Kristof Vliegen, en stuntte bij het eerste het beste toernooi van 2023. In Pune won hij zijn eerste ATP-titel.

Het was geen toevalstreffer, want Griekspoor bleef in de maanden daarna presteren. Hij speelt goed, is fysiek in orde en staat met de juiste houding op de baan. Bravoure heeft hij nooit gemist, maar nu wordt die gecombineerd met een dosis vorm en vertrouwen. Het maakte dat dit jaar tot dusver alleen de absolute topspelers van hem konden winnen. Hij verbeterde zijn beste ranking en heeft nog grotere doelen: de top 30, misschien wel de top 20. En die toernooiwinst smaakte ook naar meer.

Griekspoor kende – ook gehinderd door gezondheidsproblemen – een teleurstellend 2022. Maar, zo werkt het soms in tennis, in een paar maanden later ziet de wereld een stuk mooier uit.

Zijn favoriete slag is de forehand, hijzelf denkt ook z’n beste wapen. ,,In de voorbereiding op de competitie zou ik vooral die goed trainen, het is gewoon de belangrijkste slag. Ik denk dat het vooral belangrijk is het racket te begeleiden, dus met de andere hand, voor mij de linker, mee, terwijl het racket naar achteren gaat, en iets opwaarts. Dan ben je compacter en hou je meer controle.’’

Benieuwd naar tips van Tallon en Botic hoe jij het beste uit je slagen kan halen? 

,,Ik kan niet geloven hoe goed deze jongen is...’’ Dat zei John McEnroe afgelopen zomer live op de BBC over Tim van Rijthoven. Een speler waar hij tot vorig jaar vermoedelijk nooit van had gehoord, maar die op het gras van Wimbledon de harten stal en Novak Djokovic een set afsnoepte.

Het was de vierde ronde van het fameuze grastoernooi. Van Rijthoven zat al een paar weken op een roze wolk. Totaal uit het niets won hij de Libéma Open in Rosmalen. En hoe: hij won achtereenvolgens van Taylor Fritz, Félix Auger-Aliassime en Daniil Medvedev. En bij zijn debuut op een grand slam ging hij vrolijk verder met winnen. Totaal niet onder de indruk van de omgeving of wat er allemaal was gebeurd. De Engelse kranten schreven over ‘Timbledon’ en ‘Darling Tim’, een bijnaam die hij overnam van Tim Henman.

Het is niet moeilijk om fan te worden van Van Rijthoven. Hij heeft een frisse uitstraling, krachtig lijf en – als het allemaal loopt – geweldig spel. Niet voor niets voorspelde Djokovic hem bij de felicitatie aan het net een zonnige toekomst. Belangrijkste punt van zorg voor de Brabander: zijn kwetsbare rug. Die houdt hem te vaak aan de kant. Daarnaast zorgden de nieuwe verwachtingen en het doorbreken van de magische barrière van de top 100 voor kopzorgen.

Hij is pas 15 jaar, er kan op weg naar de top nog veel gebeuren. Toch verdient Thijs Boogaard het om op deze plek uitgelicht te worden. Hij gaat in tenniskringen veelvuldig over de tong. Dit is zonder twijfel het grootste tennistalent dat Nederland de afgelopen tijd heeft gehad.

En precies die belofte is de reden dat hij in de luwte wordt gehouden. Interviews geeft Boogaard in principe niet. Koppen boven verhalen als ‘Dit wordt de nieuwe Richard Krajicek’ kunnen de druk alleen maar vergroten en het proces verstoren.

Maar zijn naam zoemt rond. Logisch, als je op deze leeftijd al bent aangesloten bij het grote Amerikaanse managementbureau IMG en de trainingsacademie van topcoach Patrick Mouratoglou. Al traint Boogaard vooral met zijn vaste coach Bjorn Graven, en op het NTC in Amstelveen. Vorig jaar won hij de Europese Kampioenschappen tot 14 jaar en het prestigieuze Franse jeugdtoernooi Les Petits As. Zijn doel voor dit jaar is kwalificatie voor de juniorentoernooien op Roland Garros en Wimbledon.

En ondertussen gaat hij ook gewoon naar school. ,,Ik heb er een bloedhekel aan, maar hoe beter ik het doe op school, hoe meer ik mag tennissen’’, zei hij in Tennis Magazine.