‘Voordat we dit kochten, woonden we in een oude loods die we tot loft hadden verbouwd,’ zegt Dennis. ‘Het werd zo’n tof huis, een drive-in woning, echt een jongensdroom. Ik zei meteen: ik vond dit zo leuk om te doen, ik zou zoiets nog wel een keer willen.’ Dat ‘iets’ kwam sneller op hun pad dan verwacht, toen ze online deze kerk uit 1960 vonden. Een modernistisch gebouw in de stijl van Le Corbusier, dat van buiten met blokken Limburgs carboon was bekleed. Sabine: ‘Het is een Rijksmonument. Ik ging naar de kijkdag met het idee dat het al weg zou zijn.’ Wat bleek: de kerk stond nog te koop.

Er volgde een heftige verbouwing. Er waren voorwaarden die praktische problemen opleverden – de flagstones uit het looppad moesten worden bewaard en teruggeplaatst, het zangbalkon moest blijven en aan de voorgevel mocht niets veranderen. Maar ja – de hooggeplaatste ramen en daklichten, die nu voor de dromerige lichtinval in de verbouwde kerk zorgen, waren wel allemaal niet geïsoleerd. Sabine: ‘Wij wilden er een energieneutraal huis van maken, dus er moest iets mee gebeuren. De oplossing was om aan de binnenkant dubbel glas in aluminium kozijnen te plaatsen, waar je van buitenaf niets van ziet.’

Heel veel in huis blijkt een onverwachte toepassing van een object of materiaal dat oorspronkelijk een andere functie had. Zoals de glazen wandlampen langs de keuken- en eetkamermuur: dat waren eigenlijk tafellampen, die ze door de elektricien hebben laten ombouwen. ‘Er zitten peertjes in met een zwarte toplaag, net als bij een spiegelreflexlamp. Daardoor kijk je niet recht in het licht, en dat reflecteert heel mooi tegen de muur.’ En het stucwerk rond de wandbank in de woonkamer en tegen de wand in de badkamer blijkt Ardex: eigenlijk tegellijm, die werd afgewerkt met tweecomponentenlak. Idee van de stukadoor, overal toe te passen.